Jak powstają ogniwa słoneczne w Meksyku? Relacja z wizyty naukowej w IER-UNAM

01-08-2024

Na początku lipca 2024 roku, dr hab. inż. Katarzyna Znajdek, prof. PŁ, liderka zespołu badawczego Fotowoltaiki cienkich warstw w Katedrze Przyrządów Półprzewodnikowych i Optoelektronicznych na Wydziale EEIA, wróciła z fascynującego, miesięcznego stażu badawczego w Meksyku. Swoje badania prowadziła w Instytucie Energii Odnawialnych Narodowego Autonomicznego Uniwersytetu Meksyku (IER-UNAM) w Temixco, Morelos.

 

 

Podczas tej wizyty dołączyła do zespołu IER-UNAM, aby wspólnie pracować nad projektem „Antimony sulphide selenide thin film solar cells and prototype modules by chemical deposition”. Celem projektu jest optymalizacja procesu wytwarzania cienkowarstwowych ogniw słonecznych na bazie siarczko-selenku antymonu (Sb-S-Se) przy użyciu chemicznych metod osadzania.

Współpraca z uniwersytetem UNAM w Meksyku rozpoczęła się dzięki udziałowi zespołu z PŁ w międzynarodowym projekcie COST Action CA21148 - Research and International Networking on Emerging Inorganic Chalcogenides for Photovoltaics (RENEW-PV). Projekt ten otworzył przed naukowcami z całego świata nowe możliwości współpracy w dziedzinie technologii fotowoltaiki, a także zapewnił wsparcie finansowe dla tego przedsięwzięcia ( w ramach grantu wewnętrznego Short-Term Scientific Misssion).

Trzy obiety w białych fartuchach w pomieszczeniu z ceglanymi ścianami laborantka Yareli Colín García, dr. hab. inż. Katarzyna Znajdek, prof. PŁ i dr Priyanka Bamola

foto: arch. własne

Prof. PŁ Katarzyna Znajdek opisuje swoje doświadczenia z pobytu w Meksyku:

„Podczas stażu w IER-UNAM zdobyłam nowe, praktyczne umiejętności w pracy laboratoryjnej. Krok po kroku nauczyłam się, jak zespół IER w Temixco wytwarza cienkowarstwowe ogniwa słoneczne na bazie siarczko-selenku antymonu. Wszystkie warstwy struktury fotowoltaicznej osadzane są w kąpieli chemicznej. W ten sposób udało mi się stworzyć kilkadziesiąt działających ogniw słonecznych. Cały czas miałam wsparcie wspaniałej grupy laborantek oraz szefa zespołu, doktora Naira. W Meksyku mogłam na bieżąco sprawdzać jakość działania nowo wytworzonych ogniw, mierząc ich parametry podczas bezpośredniej ekspozycji na słońce.”

okrągły elemnet wkładany do urządzenia wygrzewającego Etap procesu wytwarzania ogniw słonecznych w IER-UNAM – wygrzewanie struktur

foto: arch. własne

Badaczka podkreśla również, że staż był dla niej niesamowitym doświadczeniem zarówno zawodowym, jak i kulturalnym.

„Meksykańscy naukowcy z IER-UNAM przyjęli mnie z niezwykłą życzliwością i otwartością. Cieszę się, że mogłam poznać takiego entuzjastę nauki jak dr P. Karunakaran Nair. Serdecznie dziękuję całej ekipie laboratorium, a szczególnie laborantce Yareli Colín García, za profesjonalną pomoc i cenne wskazówki. Na szczególne podziękowania zasługuje również dr Esteban Ojuda, który bezpośrednio przyczynił się do rozpoczęcia naszej polsko-meksykańskiej współpracy.”

Kobieta w białym fartuchu podczas pracy w laboratorium chemicznym Dr hab. inż. Katarzyna Znajdek, prof. PŁ podczas pracy w laboratorium chemicznym

foto: arch. własne

Zespoły Fotowoltaiki cienkich warstw w Politechnice Łódzkiej oraz IER-UNAM planują kontynuować współpracę. Obecnie pracują nad publikacją naukową, która wykorzysta wyniki eksperymentów przeprowadzonych podczas wizyty prof. PŁ Katarzyny Znajdek w Meksyku. Kolejnym krokiem będzie przygotowanie wspólnego wniosku o projekt badawczy dotyczący cienkowarstwowych ogniw fotowoltaicznych na bazie siarczko-selenku antymonu.