Wolontariat – czy warto?

W lipcu bieżącego roku wolontariusze prowadzili w Wiedniu warsztaty dla dzieci w KUW, a we wrześniu pojadą do Bukaresztu na konferencję kończącą projekt, gdzie będą prowadzić warsztaty dla przedstawicieli instytucji (z Europy i nie tylko), zajmujących się edukacją formalną i nieformalną. Wydaje się, że to nie koniec, ponieważ nasi wolontariusze mają kolejne propozycje.

Tak więc jedno wydarzenie pociągnęło za sobą lawinę pomysłów, które zostały zrealizowane przez młodych ludzi, początkowo z niewielkim doświadczeniem zdobywanym w ŁUD, które przerodziło się w pokaźny zestaw przydatnych umiejętności.

Będąc w Wiedniu postanowiliśmy podzielić się z czytelnikami „Życia Uczelni” naszymi doświadczeniami i przy okazji organizowanych na PŁ European Universities Games zachęcić wszystkich młodych ludzi do angażowania się w wolontariat.

Opinie wolontariuszy o projekcie

Zadaliśmy wolontariuszom trzy pytania.

• Czego się nauczyliście?

Michał - Współpracy, też przez internet, w trudnych warunkach.

Ala - Przeprowadzania wywiadów, planowania pytań dających rozmówcy pole do ciekawych wypowiedzi.

Maja - Umiejętności reagowania w nieoczekiwanych sytuacjach.

Karolina - Mówić do publiczności.

Ola - Nabrałam odwagi i pewności wypowiedzi na forum.

• Co było najtrudniejszym momentem w projekcie?

Julka - Myślenie jak zająć dzieci i jak mówić, żeby zainteresować zajęciami on-line. Nie chciało mi się tego dalej robić.

Maja - Projekt zajmował nam bardzo dużo czasu. Gdy doszliśmy do pierwszego celu, którym była konferencja, wszyscy mieliśmy trochę dość.

Karolina - Problemy techniczne, jakie napotkaliśmy w sali, w której mieliśmy prowadzić warsztaty w Wiedniu. Poza tym jedno z dzieci miało atak paniki w trakcie naszych warsztatów, ponieważ podało złą odpowiedź. To było nieoczekiwane i bardzo stresujące.

Mikołaj - Rozpoczęcie prezentacji na konferencji. Wcześniej byłem dość wycofany i wystąpienie przed publicznością było dla mnie wyzwaniem.

Kasia - Przygotowywanie konferencji podczas pandemii. Sam fakt, że miała się odbyć zdalnie był przytłaczający, ponieważ lubię kontakt twarzą w twarz.

Piotr - Pierwszy raz robiłem coś takiego. Trudno było mi wyjść przed kamery i zacząć mówić swój tekst do dzieci na warsztatach.

Michał - Przeprowadzenie konferencji, bo to się działo na żywo.

Alicja - Na warsztatach były osoby z którymi trudno było nawiązać kontakt, to utrudniało prowadzenie zajęć

Ola - Ostatnie kilka dni przed konferencją, bo był duży stres.

• Wasze najlepsze wspomnienie?

Julka - Oglądałam na Digital Youth Forum, jak przemawiają inni ludzie i pomyślałam, wow mądrzy ludzie mówią i my też będziemy. Fajne uczucie. Ucieszyłam się.

Maja - To, które się kształtuje właśnie teraz na koniec naszego projektu. Choć, chyba jednak się nie skończy... Jesteśmy wielką zgraną grupą. Siedzimy na trawie w wiedeńskim parku, po przeprowadzeniu udanych warsztatów dla dzieci i czujemy wielką satysfakcję z tego, co zrobiliśmy.

Karolina - Po ponad półtora roku pracy on-line spotkaliśmy się na żywo. To było bardzo miłe. Większość osób tutaj była moimi terapeutami przez całe lekcje on-line Największym sukcesem było to, że zrobiliśmy jeden warsztat, a później drugi i …

Kasia - Przeprowadziliśmy warsztaty z dziećmi, w Austrii. Nie każdy ma okazję w swoim życiu zdobyć takie doświadczenie w wieku kilkunastu lat!

Piotrek - Otworzyłem się bardziej na ludzi. Łatwiej jest mi nawiązywać relacje.

Alicja - Dla mnie sukcesem było to, że dzieci na warsztatach w Wiedniu nas słuchały, współpracowały i rozmawiały. Wychodziły z uśmiechami na twarzy. Najlepszą nagrodą był malutki rysunek przedstawiający naszą trójkę prowadzących. To było bardzo słodkie i dało mi satysfakcję z tego, co robię.

Ola - Droga, jaką przeszliśmy. Nie stresuję się przed wystąpieniami. Jestem dumna, że nam się to udało.

Korzyści z wolontariatu

Jestem dumna z moich wolontariuszy. To doświadczenie dało im możliwość przezwyciężenia własnych ograniczeń: panicznego strachu przed wystąpieniami, czy trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami.

Obecnie każdy idzie i robi swoje. Jest zadanie, jest wykonanie. Są chętni, energiczni, pracowici, potrafią rozwiązywać problemy, odnaleźć się w niespodziewanej sytuacji. Stanowią świetny, zgrany zespół.

Co zyskali poza ewidentnym doświadczeniem? Wzmocnione poczucie własnej wartości i sprawczości. Oni wiedzą, że mogą i że ciężka, czasami mozolna praca prowadzi do takiej nagrody, której nikt im nie odbierze.

Poza tym są jeszcze dodatkowe wartości, bardziej wymierne. Jedna z naszych wolontariuszek ubiegała się o stypendium. Na końcowej rozmowie kwalifikacyjnej była zapytana o swój udział w projekcie. Jest pewna, że jej zaangażowanie w Phereclos przyczyniło się do otrzymania wymarzonego stypendium: dwóch lat w college w Wielkiej Brytanii. Inna, została zaproszona do przygotowania krótkiego wystąpienia na konferencji „Integracja – Interakcja” dla organizatorów centrów nauki, która odbędzie się w EC1 w listopadzie 2022.

A przed całym zespołem wolontariuszy zaangażowanym w projekt stoi kolejne wyzwanie: przygotowanie wykładu dla uczestników Łódzkiego Uniwersytetu Dziecięcego PŁ, już jesienią 2022. A o czym? O wolontariacie! Oczywiście!