Z Aleksandrą Bednarek spotkałam się po raz pierwszy latem 2018 roku. Była wtedy po pierwszym roku studiów na inżynierii biomedycznej, już planując, że kiedyś będzie pomagać osobom chorym i niepełnosprawnym. Tematem tamtej rozmowy była jej pozanaukowa pasja – zimowe pływanie oraz pływanie na wodach otwartych. Od tego czasu Ola dokonała w sporcie rzeczy wydawałoby się niemożliwych, stając się postacią bardzo popularną w Łodzi, w Polsce i na świecie. Studia na drugim stopniu kontynuowała z powodzeniem, także na inżynierii biomedycznej na Wydziale EEIA. Wybrała specjalizację dotyczącą biomateriałów i właśnie w tej dziedzinie wykonała obie prace dyplomowe.
Ola za pracę magisterską „Opracowanie hybrydowego rusztowania z materiału hydrożelowego alginiano-żelatynowego połączonego z wydrukiem 3D wykonanym z poliprolaktonu do zastosowań w inżynierii tkanki kostnej” otrzymała wyróżnienie w konkursie organizowanym przez Łódzką Radę Federacji FSNT-NOT.
Co było tematem twoich badań?
- Podczas realizacji pracy inżynierskiej badałam wpływ wielokrotnej obróbki termicznej na właściwości mechaniczne oraz biologiczne polikaprolaktonu (PCL). Jest to materiał chętnie używany w inżynierii tkankowej. To bardzo interesująca część medycyny regeneracyjnej. Wspaniała jest sama myśl, że można zrobić coś, co pomoże odbudować podstawowe funkcje uszkodzonych tkanek. Z tego powodu w pracy magisterskiej skupiłam się nad opracowaniem hybrydowego połączenia wydruków z polikaprolaktonu z materiałem hydrożelowym do zastosowań w leczeniu tkanki kostnej. W laboratorium pracowałam z mgr inż. Karoliną Rosińską, mgr inż. Mateuszem Bartniakiem oraz moją promotorką dr hab. inż. Dorotą Bociągą, prof. PŁ. Czas spędzony w laboratorium nauczył mnie pracy w zespole oraz od praktycznej strony pozwolił poznać naukę. To oni przekazali mi ogrom wiedzy opartej na swoich doświadczeniach i wprowadzili do świata nauki.
Co daje taka hybryda materiałowa?
- Materiały hydrożelowe zapewniają środowisko sprzyjające rozwojowi komórek, co skutecznie może pobudzać tkankę otaczającą uszkodzoną część do osteointegracji z tworzonym rusztowaniem. Sam hydrożel posiada jednak zbyt niskie parametry mechaniczne, dlatego wydruk z PCL miał na celu wzmocnienie hydrożelu.
W wyniku połączenia tych dwóch materiałów został stworzony hybrydowy skafold, który może znaleźć zastosowanie w inżynierii tkanki kostnej do leczenia jej ubytków. Jest to bardzo ciekawe zagadnienie w inżynierii tkankowej, które warto dalej rozwijać.
- Skończyłaś studia, ale nadal jesteś na uczelni
- Tak, kontynuuję moją pracę w projekcie naukowym MATURO 3D realizowanym pod okiem profesor Doroty Bociągi. Wraz z zespołem opracowujemy materiał na implant urologiczny do leczenia choroby spodziectwa oraz zwężeń cewki moczowej.
