W wieku 96 lat zmarł 21 maja Władysław Kotełko, wieloletni wykładowca na Wydziale Mechanicznym PŁ, pierwszy przewodniczący „Solidarności” w PŁ
Władysław Juliusz Kotełko urodził się 27 czerwca 1927 roku w Łodzi. Dzieciństwo spędził w Aleksandrowie Łódzkim, gdzie Jego rodzice byli kierownikami szkół powszechnych. We wrześniu 1939 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum i Liceum im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi (obecnie III LO). Po zamknięciu szkoły przez niemieckich okupantów kontynuował naukę na tajnych kompletach w Gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie.
Władysław Kotełko
foto: arch. prywatne
W czasie wojny, aby uniknąć wywozu na tzw. roboty do Niemiec, jako kilkunastoletni chłopiec pracował ciężko jako robotnik leśny, razem ze swoim o 6 lat starszym bratem Antonim, wówczas studentem tajnej Politechniki Warszawskiej.
Maturę otrzymał w 1946 r. w tym samym Liceum w Łodzi, w którym rozpoczął naukę w dniu wybuchu wojny. Następnie zapisał się na studia na Wydziale Mechanicznym, w nowo utworzonej Politechnice Łódzkiej. Należał do drugiego rocznika studentów uczelni.
Po ukończeniu studiów w 1952 r. pracował w Biurze Projektów Przemysłu Papierniczego w Łodzi oraz krótko w fabryce dźwignic w Mińsku Mazowieckim. Jednakże prawie całe swoje życie zawodowe - od 1959 r. - związał z Wydziałem Mechanicznym Politechniki Łódzkiej, pracując w Katedrze Dźwignic, włączonej następnie do Instytutu Konstrukcji Maszyn. Przekazał swoje doświadczenie zawodowe i wiedzę wielu pokoleniom inżynierów mechaników. Był wykładowcą i nauczycielem, wprawdzie bardzo surowym, ale też cenionym.
W 1980 r. zaangażował się czynnie w ruch pierwszej Solidarności. Został członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w PŁ, a następnie w grudniu 1980 r. został wybrany przewodniczącym pierwszej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Politechnice Łódzkiej. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie (również w stanie wojennym) do maja roku 1989. W pierwszym okresie działalności Solidarności, która liczyła wtedy w Uczelni ponad 2000 członków, wykazał się wielką energią i efektywnością w tworzeniu struktury organizacyjnej i pracy nowego Związku na rzecz jego członków w PŁ. Andrzej Bartczak, przez wiele lat związany z Solidarnością na PŁ, żegnając Władysława Kotełko mówił m.in.
- Dla członków Solidarności Władysław Kotełko był niekwestionowanym autorytetem i wzorem postaw moralnych. Był po pierwsze inżynierem, tak w życiu zawodowym, jak i w działalności społecznej i związkowej. Inżynierem, a więc człowiekiem, który, gdy pojawia się jakiś problem to najpierw go analizuje, a potem znajduje optymalne w danych warunkach jego rozwiązanie.
Po roku 1989 Władysław Kotełko kontynuował działalność obywatelską. Był radnym pierwszej kadencji Rady Miejskiej w Łodzi w latach 1990 -1994. Był też jednym z pierwszych członków ROAD, a następnie Unii Demokratycznej w Łodzi. Do ostatnich chwil życia interesował się sprawami publicznymi. Z troską i niepokojem obserwował rozwój sytuacji politycznej w Polsce.
Miał szerokie zainteresowania. Był miłośnikiem i znawcą literatury, historii i muzyki klasycznej. Młodszym pokoleniom swoich przyjaciół i kolegów imponował rozległą wiedzą i erudycją. Lubił jeździć na nartach i chodzić po górach. W młodości żeglował.
Odszedł w niedzielny wieczór, w obecności swojej córki prof. Marii Kotełko, do końca starając się cieszyć życiem, mimo licznych dolegliwości swojego wieku.
